منحنی Fletcher-Munson
بزرگترین مشکل در فرآیند شنوایی انسان این است که ما همه فرکانسها را با یک ولوم یکسان نمی شنویم، مخصوصاً فرکانسهای پائین را، دو دانشمند به نامهای فلچر و مانسون اولین بار در این مورد تحقیقاتی انجام دادند که این تفاوت را در گوش انسان نشان می دهد.
دلیل وجود دکمه های بلندی صدا (Laudness) در پخش صوت های استریو نیز همین است. چراکه بیشتر مردم فرکانسهای پائین و بالای اضافی را دوست دارند و در نتیجه این دکمه را همیشه روشن می کنند. نکته مهم و اصلی در اینجا این است که شما همیشه باید میکسهای انجام شده را در ولوم های مختلف بررسی کنید. مخصوصاً، از میکس کردن همیشگی در ولوم های پائین خودداری کنید چرا که در این سطح صدا، فرکانسهای پائین (Bass) و بالا (Treble) را به خوبی و آن طورکه باید نمی شنوید. همچنین وقتی انتهای یک آهنگ را فِید (Fade) می کنید، ابتدا همین فرکانسهای بالا و پائین حذف می شوند.
بنابراین سطح ظاهری صدا، ترکیبی از سطح دسی بل (dB)، شکل موج و منحنی فلچر_مانسون می باشد. اما نگران نشوید. مغز ما تمام این پارامترها را درک می کند. مغز به سرعت تمام پارامترها را محاسبه می کند و ولوم ظاهری را درک می کند. تمام کاری که ما باید انجام دهیم اینست که به میزان انرژی ظاهری که در میکس، از هر صدا می آید گوش کنیم و از این ولوم ظاهری برای تنظیم ارتباط بین ولوم صداها استفاده کنیم. شما به فیدرها نگاه نمی کنید بلکه برای تنظیم ارتباط بین صداها، به ولوم ظاهری گوش می کنید. همانگونه که قبلاً نیز ذکر شد، ولوم ظاهری برای جایگذاری جلو یا عقب صداها استفاده می شود.